Maandag 17 oktober. Bijna aan het einde van onze mooie reis

Bijna aan het einde van onze vakantie in Tanzania, maar eerst nog van vandaag genieten en dat begint eigenlijk al als je van onze "superior room" , onze kamer dus, naar de eetzaal loopt door de tuin en de hal dat iedereen je " Djambo Djambo" (hallo hallo ) toeroept en wij natuurlijk vrolijk " Djambo Djambo" terugroepen, is hier heel normaal en zouden ze bij ons ook moeten doen. Als je iemand ziet, ontmoet, voorbij loopt deze "een goede morgen" toewensen.
Als je ergens aan komt zeggen ze hier "karibu", welkom en dan zeg je terug "Asante Sanne", dank je wel, klinkt ook allemaal heel vrolijk.
Terwijl wij op de ligstoelen lagen vertelde een werknemer ons dat in oktober de vloed heel hoog doorkomt en veel schade veroorzaakt aan de zeewering, met de palen en de stenen, maar dat er vooral veel zand wegspoelt van het niveau waar de ligstoelen staan en regelmatig weer moet worden aangevuld. Van een Tsunami kan hier nooit sprake zijn, vertelde hij, want wij bidden en vragen onze voorouders ons te helpen en als een Tsunami komt zorgen zij ervoor dat deze de andere kant op gaat, niet naar Afrika. Ons geloof en tradities zijn sterker dan de natuur. Durfde hem niet tegen te spreken.
Om 12.00 uur stonden wij in de hal en werden door een chauffeur met een busje opgehaald om naar "Zanzibar Retreat Hotel in Matemwe" te worden gebracht voor de lunch, die door onze reisorganisatie "Untamed Travelling" was aangeboden vanwege de ongemakken die wij hadden ervaren omdat wij niet meekonden met de rechtstreekse binnenlandse vlucht van de Serengeti naar Zanzibar, deze niet was bevestigd, en wij met een omweg, via Arusha, moesten vliegen.
De weg ging langs de kustweg richting noorden en op een gegeven moment sloeg de chauffeur rechts af en reed een dorpje binnen en over de zandwegen zigzaggend kwamen voor een eenvoudige poort te staan. Wij dachten waar komen wij terecht. De poortdeuren gingen op een kier en een Zanzibariaan ... gluurde door een kier en deed uiteindelijk open, riep wat tegen de chauffeur en wij eindigden voor een soort entree.
De chauffeur nam ons mee naar voren en gaf ons over aan een/de manager ? , die ons welkom heette, zei dat hij ons verwachtte (gelukkig) en rondleidde over een leeg terras, langs een zwembadje en langs een trapje naar het strand, waar een heg met planten en een paar ligbedden onder een parasol waren. Hij vertelde dat er 12 kamers waren, 4 links en rechts en 4 op de eerste etage en dat zij al sinds 1998 bestonden. 
Uiteindelijk werden wij naar een tafel op het terras geleid en kwam er een aardige jongeman, die vroeg wat wij wilden drinken en een menukaart (geplastificeerd A4tje) overhandigde. Wij bestelde wijn en water, als voorgerecht een salade van avocado en garnaaltjes en als hoofdgerecht een curry met vis en Hans met kip en rijst.
Wat hebben wij lekker gegeten alles smaakte prima, alle hulde aan de kok aldaar. Inmiddels waren er enkele andere gasten voor de lunch gekomen en vonden wij het eigenlijk helemaal niet zo'n onaardig plekje. Niet te vergelijken met ons Resort, maar met een mooi terras en ruime kamers.
Toen wij om onze chauffeur vroegen kwam er een andere met een personenwagen die ons weer netjes terugbracht. 
Nog even genoten van de laatste zonstralen en ons daarna klaargemaakt voor het diner. Op weg  daarheen nog wel bij de receptie gevraagd of wij morgen tot 17.00 uur in de kamer konden blijven, ipv om 10.00 uur te moeten uitdhecken. Dat was helaas niet mogelijk en wij kunnen wel voor vertrek ergens douchen en dan om 18.00 uur naar het vliegveld gaan.
Wij gaan de laatste nacht in, op deze mooie plek aan de Indische Oceaan.