Vrijdag 7 oktober. Bezoek aan de Ngorongoro Krater

Opstaan om 06.30 uur want vandaag gaan we naar de Ngorongoro krater.
De afstand is niet zo groot echter de weg er naar toe is erg hobbelig. Als we weggaan is het wat bewolkt en op de weg naar de kraterbodem is in eerste instantie grijs en mistig. Ely wijst ons op een uitkijk punt. Daar is op dat moment nog niets te zien. Alles zit in de mist. Vanmiddag zal dat anders zijn.
We komen langs een tweetal posten waar entreegeld betaald moet worden, en voor de auto nog een extra toeslag.  Ely heeft vanmorgen al voor ons vertrek bij een van de posten de "vergunning" gehaald. 
Als we het gebied inrijden zien we als eerste een acaciabomen bos. Deze bomen worden wel de acacia umbrellas genoemd vanwege hun uiterlijk. Ze lijken op een paraplu.
Dan komen we een (mannetjes) struisvogel tegen. Wat een enorme vogel zo van dichtbij!
We zien grote vlaktes die zwart geblakerd zijn. Ely legt ons uit dat hier gecontroleerd branden gesticht worden. Het resultaat is dat zodra het gaat regenen het gras onmiddellijk groeit. 
Er zijn vele zebra's en gnoes die samen grazen. De zebra heeft een fantastisch zicht en de gnoe heeft een fantastische geur. Zij vullen elkaar aan en werken op die manier samen om zich te beschermen tegen hun vijanden. 
We ontdekken al snel een leeuw goed te zien met de verrekijker maar te ver weg om te fotograferen. We hebben er vandaag 6 gezien. Waaronder een paar  prachtige mannetjes met schitterende manen. 
Gazelles staan ook op meerdere plaatsen in grote getalen. Dan komen we bij een water aan. Daar liggen veel nijlpaarden met hun jongen in het water. Een prachtig gezicht. Af en toe spuit er een wat water de lucht in of maakt een grommend geluid. Honderden buffels samen met even zoveel zebra's grazen gemoedelijk samen. En op een klein stukje moerasachtig gebied zijn vele vogels ooievaars met gele snavels, pelikanen, maribu's en vele anderen. Het is een wonderschoon tafereel.
Weer op weg door de krater zien we hyena's. Een van hen liep met een stuk van een buffelkop met een hoorn op weg naar het water waar hij zijn prooi verstopte. Op deze manier kunnen zijn soortgenoten de prooi niet ruiken en afpakken. 
Kuddes Thompson gazelles bewegen zich door het gebied. Af en toe zien we een jakhals die kijkt of hij ergens wat te grazen kan nemen. Ely ziet steeds weer dieren die wij niet zien en waar we voor stoppen. Op een kleine rots twee kameleons en ja bijna niet te zien. Prachtige gieren die de laatste restjes aten van een buffel. Een enorm uitgestrekt zoutmeer, Lake Magadi, waar honderden flamingo's zich ophielden.
Wij passeerden de kaal gevroren botten van een olifant en Ely vertelde ons dat een olifant met zijn enorme kiezen het gras kouwt en een kies kan meer dan 5 kilo wegen. De vier kiezen die vooraan zitten, slijten steeds geleidelijk af, waarna de volgende kies horizontaal naar voren schuift. Als de laatste set kiezen afgesleten is, wat rond zijn zestigste is, kan de olifant niet meer behoorlijk kauwen. Dit is het begin van een algehele verzwakking die leidt tot de dood en dan weet hij dat zijn sterven in aantocht is. Hij leeft dan alleen nog op water. Hij sterft tenslotte de hongerdood. In deze krater gaan deze olifanten naar het Mandusi Swamp, een moeras, om daar "de laatste adem uit te blazen"
Dan zagen wij een parend struisvogel paar. Het mannetje zit met zijn grote lichaam en verenpak bovenop het vrouwtje en wuift met zijn grote vleugels, een imposant gezicht. Wij konden niet zien of zij er ook plezier aan beleefden. 
We zien een Kofi Bustard de zwaarst vliegende vogel. 
Tijdens onze lunch op een picknick plaats zien we grijze wouwen. Om die reden moeten we in de auto eten. Deze vogels zijn zo brutaal dat ze je broodje proberen te stelen en dat doen ze met en hele snelle duikvlucht. Overigens zagen wij op deze picknickplaats wel meer dan 60 safari-jeeps met elkaar wel over de 200 toeristen. Gelukkig viel dat in de krater niet zo op.
Verder hebben wij o.a. ook nog gezien: Een gouden jakhals, een zwarte kuifarend en een paar kraanvogels, de nationale vogel van Uganda, en nog vele andere dieren.
Het was een enorme belevenis om op deze plek geweest te zijn en dit allemaal beleeft te hebben. 

De Ngorongo krater. 
Vanaf Karatu loopt een prima geasfalteerde weg over de kraterrand naar de hoofdingang Lodoare Gate. Vanaf hier gaat er een gravelweg, eenrichtingsverkeer, naar de kraterbodem en een gravelweg, de enige toegang, richting de Serengeti. 
De Ngorongore was ooit net zo hoog als de Kilimanjaro, 5895 m. 
Ongeveer 3 miljoen jaar geleden blies de vulkaan zich zelf op, waarbij de Serengeti bedekt werd met een dikke aslaag en de kraterbodem inzakte. 
De Ngorongoro-krater heeft een diameter van 18 km en een oppervlak van 260 km2. De kraterbodem is toegankelijk van 07.00 tot 18.00 uur en is een aards paradijs dat met naar schatting 30.000 dieren een van de grootste wildconcentraties herbergt.